Menu
Als ik dit schrijf is het avond, donker, rond het vriespunt buiten en heerlijk stil. Ik zit aan onze ronde, witte tafel in de kamer, onder de enige lamp die brandt, achter mijn laptop, terwijl Rene en Revi al op bed liggen te slapen.
Ik houdt er van, de stilte van de avond, horend bij de rust van de Winter.
Het geeft mij namelijk ook meteen rust, het gevoel dat ik niet alles moet willen najagen en het laat mij automatisch gelijk dieper zakken in mezelf. Het lijkt soms alsof mijn gedachtes dan wat langzamer gaan en kunnen overzien wat er allemaal bezig is, in mij.
Maar dat is niet altijd zo. En niet voor iedereen.
Want, December, de tijd is voorbij gevlogen.
Zo ben je op zomervakantie, zo vier je Kerst… Echt, hoe dan!!?
Maar dat is het dan ook he, dat de tijd zo snel gaat. Dat we het allemaal zo druk hebben en niet altijd weten waarmee of waarvoor.
Vraag maar eens iemand hoe het met diegene gaat en je krijgt te horen dat het druk is.
Vraag dan eens waar diegene mee bezig is, en ze kunnen het je niet vertellen. Niet waarom de tijd zo snel gaat in ieder geval.
En waar dat soms niet erg kan zijn, is het in de winter eigenlijk niet de bedoeling om het druk te hebben, stress te ervaren.
Het is namelijk de periode van rust en stilte.
Reflectie en dromen.
Terugkijken en vooruitkijken.
Naar binnen keren en naar buiten kijken.
Van gewoon Zijn en minder Doen.
De tijd gaat snel, er is altijd veel te doen en voor je het door hebt ben je zo maar een jaar verder, maar niet dichterbij je dromen.
Het gaat gewoon te snel.
Te veel.
Te vaak
Nee zeggen is een kunst en één die we niet altijd goed onder de knie hebben. Grenzen stellen is gewoon lastig als je van alles leuk vind en wilt doen en zeker als je niet precies weet waar je naar toe werkt.
En dan opeens heb je het te druk.
In een periode waarin dat dus eigenlijk juist niet de bedoeling is, als we naar de natuur zouden kijken.
Want in de Natuur staat nu bijna alles stil en keert terug naar rust. Vanuit de Natuur bezien ontzettend logisch om je dan niet meer te druk te maken dus. Het wordt donkerder buiten, het lijkt vaak zelfs stiller te zijn buiten en de meeste dieren zoeken een plekje om lekker rustig, veilig en droog de winter door te komen.
En voor ons dus eigenlijk ook het uitgelezen moment om even tot rust te komen. Bij te komen van alles wat we het afgelopen jaar gedaan hebben en komend jaar weer zullen gaan doen. Om even niets te hoeven, tot stilstand te komen en je naar binnen te keren.
Alleen wordt daar vaak geen rekening mee gehouden. Juist de laatste maand (en) is het hartstikke druk, moet er van alles en hebben we veel verplichtingen. Voor ondernemers komt daar nog eens bij dat juist in deze periode zichtbaar is of je je gestelde doelen gaat halen of niet en dat er dús nog ruimte over is om nog even dat tandje bij te zetten en alles eruit te halen wat erin zit.
Maar wat als we dat nu eens anders zouden doen?
Wat als we nu ondanks alle drukte wel eens de rust en stilte zouden opzoeken?
Wat als we afgaan op wat we voelen, weten en ervaren, in plaats van wat we vinden en denken te moeten?
Stel je eens voor dat je op je werk je niet direct laat meesleuren in de allesverslindende stroom van taken die nog echt voor het einde van het jaar moesten gebeuren en nu in Januari op je liggen te wachten, maar dat je eerst eens kijkt naar wat er nu echt moet gebeuren om te zorgen dat niet alles stil valt. En wat er dus best nog even kan wachten. ( Geloof me, een heleboel van wat jij aan het doen bent, heeft of iemand anders naar jou gestuurd omdat hij er zelf niet te veel tijd aan wilde besteden!)
Of stel je eens voor dat je op het moment dat jij denkt dat je nog even die paar extra posts of mailings de deur uit moet doen om misschien toch nog die extra klanten aan te trekken, eerst even naar buiten gaat en heel langzaam door je straat heen slentert. Waarna je achter je laptop eerst eens voelt of je die actie neemt omdat je hem echt voelt, vanuit liefde, vanuit geven, of eigenlijk juist vanuit angst, angst om tekort, angst om niet je doelen te halen, angst om toch niet die ondernemer te zijn die je graag zou willen zijn? Want is dat wel zo? Ben je misschien niet liever die ondernemer (of persoon) die zijn gevoel volgt, luistert naar zijn hart en weet wanneer het goed is om te stoppen en stil te staan bij wat er al is?
Stel je eens voor dat je:
– een uurtje eerder op bed gaat om te slapen, lezen, vrijen, vul maar in;
– niet de aandacht legt op wat je nog moet of wilt, maar op wat je al hebt gedaan en nu aan het doen bent;
– even stilstaat om te luisteren naar wat je hoort, of niet hoort;
– elke keer als je ergens heenloopt, net even iets langzamer loopt dan je normaal doet;
– niet meer allemaal nieuwe taken bedenkt voor deze Winter, maar alleen maar afrondt wat er nog ligt en de rest lekker laat sudderen;
– dat je de tv een uurtje eerder uitdoet en met elkaar praat;
– een uurtje voor je uitstaart en het ongemak van het niet weten er laat zijn, in plaats van gelijk op te vullen met iets bedenken of doen;
– elke dag even een stukje wandeld of in ieder geval buiten bent en kijkt naar hoe de natuur het doet;
– buiten loopt en even niet in gesprek bent, met jezelf of een ander, maar luistert naar wat er om je heen te horen is;
– toch die ene afspraak afzegt, om wel lekker onder een kleedje op de bank te gaan zitten;
– wat vaker nee zegt
– of in ieder geval bij jezelf voelt of dit wel is waar jij nu je tijd aan wilt besteden.
Het gaat er namelijk in de Winter vooral om dat je even dat extra momentje voor jezelf neemt. Even je aandacht niet te leggen op dat wat je nog moet of wat je nog wilt, maar juist te focussen op je ademhaling ( en daarmee op je gevoel).
Waar zit je ademhaling in je lichaam? Waar kun je de adem op en neer voelen gaan? Waar merk je hem het meeste op. En volg die ademhaling dan gewoon een tijdje.
Je hoeft er niets aan te veranderen, niets mee te doen, gewoon volgen.
Focus.
Alleen daar op.
Vergeet alles om je heen even.
Dat mag.
Echt!
En doordat je dat doet, ga je onbewust beter voelen wat er in de rest van je lijf ook gebeurd. Wat je allemaal voelt en waar je wel of niet blij van wordt. Of je wel of geen rust hebt te nemen.
Wat maakt dat je de dagen al veel minder donker en bezwarend vindt. Je kunt immers veel beter bij jezelf voelen wat jij nodig hebt en daardoor veel meer rust ervaart. Rust die er voor zorgt dat je de Winter veel relaxter doorkomt en rust die ook beter past bij deze tijd van het jaar. Beter dan de stress die idereen zich op de hals haalt van het nog net even alles willen doen wat we de rest van het jaar niet hebben gedaan…. zucht. Alleen daar aan denken maakt mij al moe!
En op die momenten, de momenten waarop je echt even rust ervaart, ga je ook de stilte in jezelf beter horen, en vooral beter begrijpen. Die rust en die stilte, dat zijn de momenten waarop je kunt horen wat er speelt in jou en dat er eerst gewoon kunt laten zijn. Aan het einde van de Winter komt vanzelf het moment waarop duidelijk wordt wat je er mee wilt! Echt!
❤️🤙🏻🌴🌊
Mijke Vlasveld leeft een vrij en avontuurlijk leven volgens haar eigen natuur en is de oprichtster van One True Life. Na een 6 weekse solo tocht met tent en hond door de bergen, besloot ze dat ze fulltime andere mensen wilde inspireren om avontuurlijker en vrijer te leven.
Nederlands 
English