Menu
De herfst, de periode van het jaar waarin de bladeren van de bomen vallen, het veel regent, we weer een jas ( of regenjas) moeten aantrekken en we veel meer binnen zijn dan de afgelopen maanden het geval was. Maar…. Ook het seizoen waarin er veel mooie en magische dingen gebeuren en groeien in de natuur! En dan heb ik het onder andere over paddestoelen!
We kennen ze wel van de rood met witte paddestoel die we als kind in boekjes zagen bij de kabouters. Maar er zijn er nog zoveel meer die een bijzonder verhaal achter zich lijken te verbergen! Kijk je mee, dan neem ik je mee over twee mooie wandelingen in Noord Nederland waar veel paddestoelen groeien!
Wij zijn de afgelopen weken een aantal keer op paddestoelen jacht geweest, omdat ik een paddestoelenboekje voor Revi wil maken met eigen foto’s. Goede reden dus om samen naar buiten te gaan!
Heb jij trouwens tips hoe ik meer kan leren over welke paddestoelen eetbaar zijn, dan hoor ik dat ook graag, altijd al willen leren!
Als eerste zijn we naar het Paddestoelen reservaat van Natuurmonumenten in Kraggenburg gegaan om daar het Sporenpad te gaan volgen. Het paddestoelen reservaat is het eerste paddestoelen paradijs van Europa waar je onder andere door een boomlandschap vrij kunt rodstruinen.
Wij parkeerden de auto bij Brasserie De Voorst, want dat was het beginpunt van een wandeling in datzelfde bos en een andere parkeerplaats aan die weg konden we niet vinden.
Nadat we eerst wat gedronken en gegeten hadden daar, gingen we op pad om er achter te komen dat we beter op de kleine parkeerplaats, met grasopgang langs de N719, de Leemringweg te parkeren. ( Tip! 😉 )
Maar goed, nadat we de auto verplaatst ( en een beetje gemopperd op de onduidelijkheid van de route of het niet goed lezen van ons) hadden, konden we beginnen aan de paddestoelenjacht! Jeehj!
De route zelf staat goed aangegeven met rode strepen en paaltjes. De route gaat over bospaden, graslandschap, brede zandpaden en dwars door het bos, wij liepen daarom met Revi in een draagzak. De kinderwagen over hekjes heentillen ging ons net te ver, zeg maar!
Al snel liepen we een klein bospad op tussen hoge bomen door, waar links en rechts niet alleen paddestoelen stonden, maar ook fotografen lagen om de mooiste foto’s te nemen van de paddestoelen, met speciale verlichting erbij en al! Nooit geweten, maar er is een speciale paddestoelenvereniging, mocht je dat leuk vinden.
Het pad volgend kom je al snel op een open veld, waar je rechtsaf na een klein stuk langs een watertje je op een kruising komt: Ga je rechtdoor los in het wild struinen door een zogenaamd boomlandschap of volg je de route linksom verder om het veld heen.
Wij kozen uiteraard voor het eerste, niet wetende dat we een afslag te vroeg namen en zo niet op het bedoelde struinlandschap uitkwamen, maar dwars door een echt boomlandschap met allemaal slootjes moesten. Wat we deden. Want he, dit was toch het struinstuk?
Nadat we eerst nar het einde van het veld waren gelopen om daar erachter te komen dat je helemaal niet verder kon, zagen we mensen aan de rechterkant, een stukje voor het einde van waar het veld het bos raakt, het bos in verdwijnen. Dat was dus de bedoeling, dachten we!
Wij erachteraan!
Een half uur later ( of een uur, het was leuk, tijd gaat snel! ) met veel springen over slootjes, paddestoelen vastleggen voor Revi, spinnenwebben ontwijken en zoeken naar een uitgang, waren we ….. weer aan het begin van de route! Verkeerd gelopen dus.
Dan maar tegen de route in de andere kant op, links aanhoudend, om toch nog bij het echte struinstuk, dwars over een mooi veld, uit te komen en de wandeling verkeerd om weer terug te lopen.
Wil je trouwens wel het goede struinpad lopen, klim dan direcht bij het bord struinpad over het hekje heen en loop aan de linkerkant van het hek door het veld heen. Je hebt dan iets meer afstand van het bos, maar komt aan het eind ook niet voor een dicht hek te staan! 😉 En je kunt vanaf daar ook weer meerdere kanten op struinen om uiteindelijk gewoon weer ergens op de route uit te komen.
Zeker de moeite waard om deze route te lopen, veel paddestoelen onderweg, terwijl wij aan de vroege kant waren daarvoor, Oktober is de perfecte maand daarvoor.
We hadden de smaak te pakken en gingen een week later nog een keer op zoek op een stukje van het Dwingelderveld. Dit is mijn thuis, dus een route hoefden we hier niet te volgen, we konden gelijk vanaf de parkeerplaats bij de Boslounge van de VanderValk het bos in lopen. Niet over het asfaltenpad, niet over een route, gewoon zwerven door het bos. Over de paadjes, dat wel.
Vanaf de parkeerplaats, het bos aan de rechterkant verkennend, kwamen we de mooiste plekken voor paddestoelen tegen. Ook hier was dat voornamelijk weer tussen de bomen, op omgevallen stammen en op plekken waar de zon minder komt.
Eigenlijk hebben we voornamelijk rondjes gelopen, over verschillende paadjes die kriskras door elkaar heen liepen. Ik had hier van de week al eens de rood witte kabouter paddestoel gezien, dus die zochten we, maar konden we niet meer vinden.
Tot we over een pad, waar we al 3 keer waren gekomen, terug liepen naar de auto en ze daar opeens wel stonden. Je kijkt er maar zo overheen blijkbaar!
Nu thuis ben ik bezig er een leuk paddestoelenboekje voor Revi van te maken, met foto’ s en tekst van de paddestoelen die we gevonden hebben tijdens onze wandeling. Als dat klaar is vertel ik daar wel wat meer over!
Maar…. als je dan toch in het bos bent, deze periode, eind September, Oktober (ligt ook aan het weer) is ook perfect voor als je tamme (eetbare) kastantjes wilt zoeken.
En in dit stuk bos staan daar ook genoeg bomen van, vooral langs het VanderValk hotel en de parkeerplaats.
Maar neem niet meer mee dan je nodig hebt! Er zijn nog meer mensen die ze willen rapen, maar er zijn vooral ook heel veel dieren die ze nodig hebben om de winter door te komen. Ook hier is er in de winter schaarste voor ze en zijn zij echt aangewezen op wat zij aan noten en vruchten in de herfst kunnen vinden!
Wij hebben twee handjes meegenomen om ze thuis te verwerken in een lekker recept!
Je kunt nu nog steeds paddestoelen vinden n het bos, ga jij nog op pad?
Mijke Vlasveld leeft een vrij en avontuurlijk leven volgens haar eigen natuur en is de oprichtster van One True Life. Na een 6 weekse solo tocht met tent en hond door de bergen, besloot ze dat ze fulltime andere mensen wilde inspireren om avontuurlijker en vrijer te leven.
Nederlands 
English