Menu
We leggen van alles vast over de zwangerschap in speciale 9 maanden boekjes, er zijn boekjes voor het eerste jaar en zelfs voor de jaren daarna, maar nergens leggen we vast wat we wensen voor ons kleintje terwijl hij nog in de buik zit, hoe we hem welkom willen heten of wat we vinden van ons lichaam dat zo hard voor ons gewerkt heeft en wat we onszelf nog wensen voor na de geboorte.
Het schrijven van een brief aan mijn toen nog ongeboren zoontje, Revi, en een brief aan mijn zwangere buik waren voor mij niet alleen iets voor de overlevering, ze waren ook heel erg helend, een soort ritueel voor de overgang die eraan kwam.
Op 12 April 2021 is onze zoon Revi geboren, 3 weken voor mijn uitgerekende datum.
Mijn vliezen braken onverwacht meer dan 5 weken te vroeg, terwijl ik er vanuit was gegaan dat hij zelfs 2 weken later geboren zou worden. Ik had alle emotionele en zelfs veel praktische voorbereidingen uitgesteld tot in mijn verlof en dat had ik nog niet eens! En nu met gebroken vliezen ging het opeens snel, in principe wordt je vaak ingeleid met 37 weken, maar ik wilde dat mijn kind op zijn eigen tijd geboren zou worden. En hoewel ik geloof dat een kind geboren wordt als hij er klaar voor is, geloof ik ook dat bv mijn onzekerheid en twijfel daar invloed op konden hebben door de spanning die het met zich mee bracht en dat ik daarmee de bevalling tegen hield. Het schrijven van de brieven heeft die onzekerheid en twijfel, dat gevoel nog niet klaar te zijn moeder te worden, weggenomen. Ik was klaar voor wat komen zou.
Zwanger zijn is heel bijzonder, een roze wolk, of niet, een transformatie, groei, zelfliefde, een overgang, letterlijk de geboorte van een kind en de geboorte van een moeder. Maar dat hoef je niet altijd zo te voelen.
Ik wist dat ik ooit kinderen wilde, maar over een paar jaar en dat zei ik al jaren. Ik wilde reizen, avonturen beleven, vrij zijn, groeien, iets betekenen en ik zag nog niet helemaal hoe ik dat kon doen met een kind erbij. Ergens in mij zag ik toen ik al zwanger was nog steeds niet hoe ik alles wat ik nog wou, kon samenvoegen met het krijgen van een kindje, terwijl ik daar ondertussen al helemaal verliefd op was. Ik wilde niet veranderen in een moeder, terwijl ik dat eigenlijk toen al was. Dat maakte het heel verwarrend.
Ik had altijd al iets met simpele rituelen, rituelen die ik tussen de bedrijven door even kunt doen en die je helpen met waar ik op dat moment tegenaan loop. Bijvoorbeeld het schrijven en verbranden van een brief om iets los te laten, het letterlijk zaaien van mijn wensen en dromen met bloemzaadjes of het weg laten drijven van angsten in het water. Het zorgt er voor dat ik bewust bezig ben met datgene waar ik van droom of mee zit, zo ook in dit geval. Brieven schrijven kan op veel manieren een mooi ritueel voor jezelf worden.
Waaróm je een brief zou kunnen schrijven? Ja, waarom niet eigenlijk?
We leggen op allerlei manieren van alles vast oa bv op social media, over ons leven en alle gebeurtenissen daarin, we sturen kaarten voor oa verjaardagen, geboortes en bruiloften of maken foto’s van onze vakanties, maar we besteden vrijwel geen aandacht aan het bewust energetisch welkom heten van en ruimte maken voor nieuw leven.
Ik wilde mijn zoon bv echt welkom heten in deze wereld, laten weten dat de wereld klaar voor hem was, ervoor zorgen dat ik klaar voor hem was en hem laten weten dat hij mocht komen als hij er ook klaar voor was. Daarnaast wilde ik de overgang van wel naar niet zwanger niet zomaar voorbij laten gaan, omdat ik merkte dat het niet zwanger meer zijn, spannender voor me was dan het wel zwanger zijn. Eigenlijk wilde ik dus bewust aandacht geven aan wat er op dat moment speelde bij mij om zo ruimte te maken voor wat nog ging komen, en dát schreef ik op….
De brief aan mijn zoontje was echt een brief om hem welkom te heten op deze wereld. Het heeft er niet alleen voor gezorgd dat Revi een warm ontvangst kreeg en dat al kon voelen in de buik, maar ook dat ik meer vertrouwen en geloof kreeg in het moeder worden, het kwam minder ver van me af te staan en ik bereide me letterlijk voor op de komst van mijn zoon. Het werd toen pas echt werkelijkheid!
Doordat ik een brief schreef aan mijn ongeboren kindje kwam ik ook allerlei angsten, dromen en verwachtingen tegen, waarvan ik in eerste instantie niet eens bewust was dat ik ze had. Voor mij was het mijn eerste kindje, maar of het nou je eerste of je derde kindje is, het veranderd elke keer toch weer iets in de dynamiek van je gezin. En door het opschrijven en daarmee aandacht geven aan van alles wat er in je speelt en waar je aan denkt, maak je ruimte in jezelf om ontspannen en relaxed verder te gaan, bewuster, zekerder en met meer vertrouwen.
Want er kunnen allerlei redenen zijn om nog niet echt het vertrouwen te hebben in het moederschap of nog niet bewust bezig te zijn met de komst van je kleintje.
Ik had bv het gevoel nog niet klaar te zijn om moeder te worden, maar je kan bv ook nog met een opleiding bezig die nog niet klaar is, nog midden in de verbouwing van je huis zitten, misschien was de hele zwangerschap zo wie zo wel onverwacht of te vroeg of, zoals vaak het geval zal zijn, ben je nog druk met je werk of andere kinderen die er al zijn. En dan mis ik vast nog allerlei andere redenen!
Het schrijven van zo’n brief zorgt er voor dat je heel bewust stil staat bij hoe je alles voor je ziet voor je kleintje, hoe je wil dat jou leven eruit ziet als hij er is, hoe je wil dat hij de wereld gaat ervaren, wat je hem zou willen meegeven en waar je hem voor zou willen behoeden.
In het dagelijkse leven wil dat er namelijk nog wel eens bij in schieten, maar doordat je er al over nagedacht hebt en het nu al in een brief hebt gezet, is het al meer werkelijkheid geworden en zul je, als het zover is, onbewust keuzes maken die je hierbij helpen. Zonder dat je er bij na hoeft te denken dus. Hoe fijn is dat!
Omdat de brief bedoeld is als een welkom, kan je erin zetten wat je wenst voor je kleintje, wat je verwachtingen zijn, maar ook wat je uitdagingen zijn. Zie het als een open gesprek met een dierbare gast en schrijf vooral vanuit je hart en gevoel.
Ik heb bv ook mijn onzekerheden erin gezet, dat ik bv nog nooit voor iets anders verantwoordelijk was geweest, behalve voor mijn hond en dat ik dat spannend vond. Maar ook dat die angsten die ik had van mij zijn en niet van hem, dat hij lekker kind mag gaan zijn, zonder zich om mij druk te hoeven maken.
Ik heb er ook in gezet wat voor gave avonturen wij graag met hem willen gaan ondernemen en realiseerde mij daardoor weer dat hij niet voor niets ervoor gekozen heeft bij ons geboren te worden, dat wij van alles van elkaar te leren hebben en dat de dromen en wensen die wij nog hebben ook bij hem als persoon passen. En dat wij hem altijd zullen ondersteunen bij die van hem.
– Hoe voel je je nu?
– Waar denk je vaak aan als je aan je ongeboren kind denkt?
– Hoe zou je willen dat jullie straks met elkaar omgaan?
– Hoe zou je willen dat je kind het leven ervaart: wat zou hij/zij gaan doen, zien en voelen?
– Wat zou je graag samen met je kind willen gaan doen straks?
– Waar zie je tegenop als je denkt aan het moederschap van je eerste, tweede, zoveelste kindje?
– Waar kijk je naar uit en lijkt je geweldig?
– Waar zou je hem / haar voor willen behoeden, ookal weet je niet zeker of je dat lukt?
Dit zijn zomaar wat vragen die je kunt beantwoorden in je brief, kies er vooral uit waar je aandacht naartoe getrokken wordt en wat je graag wilt beantwoorden. Het gaat erom dat je opschrijft wat jij kwijt wilt, wilt meegeven en wilt laten aan jouw ongeboren kind, of die het ooit gaat lezen of niet. Het gaat erom dat het voor jou belangrijk is!
Dezelfde avond dat ik een brief heb geschreven aan mijn ongeboren kind, heb ik ook een brief naar mijn zwangere buik geschreven, om afscheid te nemen en het te bedanken.
Ik was nog niet klaar om weer zonder buik verder te moeten, ik had er niet bewust bij stil gestaan de afgelopen maanden en het voelde alsof het allemaal veel te snel was gegaan. Daarnaast had ik nog zoveel plannen voor de laatste weken om te doen, maar doordat mijn vliezen braken kwam daar niets meer van. Voor mijn gevoel was het ook belangrijk echt bewust hierbij stil te staan, als bij een verlies van een bepaalde periode in je leven.
In de 9 maanden dat je zwanger bent, wen je langzaam aan het groeien van je buik en dat je er een leven in aan het maken bent. Waar ik me niet op voorbereid had, was dat je er vrij plotseling, ook al weet je dat het komt en krijg je er iets heel moois voor terug, afscheid van moet nemen. Terwijl in de afgelopen 9 maanden, niet alleen die buik gegroeid is, maar ook jijzelf.
Minder je waarde laten afhangen van hoe je eruit ziet, meer waardering krijgen voor wat je lijf allemaal kan, beter leren luisteren naar wat je lijf je te vertellen heeft, acceptatie, vertrouwen, loslaten, alles komt voorbij in je zwangerschap. Om dat opeens achter je te laten en het weer ‘zelf’ te moeten doen, vond ik spannend. Maar ook de aandacht die je krijgt en de zorg die je ‘mag’ ontvangen omdat je zwanger moet je opeens los gaan laten.
En dus schreef ik de brief. Om haar te bedanken voor alles wat ik van haar geleerd had, te zeggen wat ik allemaal lastig vond en om afscheid te nemen tot een volgende keer.
Ik vond het bv jammer dat ik zoveel misselijk en moe was geweest en daardoor bepaalde dingen al snel niet meer kon doen, maar ik was wel weer dankbaar dat mijn buik zo groot was gegroeid dat ik die twee weken met gebroken vliezen makkelijk kon doorkomen en mijn zoon gezond bleef. Ik schreef op dat ik het eigenlijk wel fijn vond dat zoveel mensen aan je vragen hoe het met je gaat en aandacht voor je hebben, maar dat ik het jammer vond dat we door Corona zo weinig mensen in het echt gezien hebben en dat heel wat van mijn vrienden en familie mij helemaal niet zwanger hebben gezien. Dat ik daardoor ook het wat lastiger vond om die zwangere buik nu los te laten, maar dat ik hoopte haar snel weer terug te zien in een volgende zwangerschap en dat ik tussentijds goed voor mijn lichaam bleef zorgen. Want dat had ik wel geleerd ondertussen, nog meer luisteren mijn wat mijn lichaam aangaf.
– Hoe vond ik mijn zwangerschap?
– Wat vond ik fijn / niet fijn?
– Wat ga ik missen en wat juist niet?
– Zijn er dingen die ik heb geleerd deze zwangerschap?
– Wat zou ik volgende keer anders doen?
– Waar ben ik dankbaar voor uit deze zwangerschap?
Je kan er eigenlijk alles inzetten wat je kwijt wilt, waar je blij mee was, of juist niet, wat je spannend vond of gaat missen, net alsof je afscheid neemt van een goede vriend.
Die nacht zijn mijn weeën begonnen, twee weken na het breken van mijn vliezen, waardoor hij toch nog op een natuurlijk manier, op zijn tijd, geboren kon worden! Het ging zelfs zo snel dat ik net op tijd in het ziekenhuis was, binnen een half uur na aankomst was hij er.
En de brieven, die bewaar ik in een boekje dat ik aan het maken ben voor Revi, waarin van alles staat over ons, de zwangerschap, foto’s, kaarten, echo’s, maar ook van alles over zijn eerste tijd hier.
Mijke Vlasveld leeft een vrij en avontuurlijk leven volgens haar eigen natuur en is de oprichtster van One True Life. Na een 6 weekse solo tocht met tent en hond door de bergen, besloot ze dat ze fulltime andere mensen wilde inspireren om avontuurlijker en vrijer te leven.
Mocht je een ritueel willen doen waarbij de stappen uitgezet zijn, een begeleide meditatie erbij aanzwezig is en die je meer inzicht krijgt in de dromen die je nog hebt of de overvloed die er al in je leven, dan zijn de rituelen uit de reeks ‘Seizoenen van je Leven’ misschien iets voor je.
Nederlands 
English